Gezamenlijk knokken

We hadden er ALLES aan gedaan om de wedstrijd te verzetten, maar helaas dat lukte bij HMC niet. Dus vertrokken we met 2 auto's naar Raamsdonksveer. Eigenlijk zouden we zelfs een vrouw te weinig hebben, maar Sophie wilde wel meedoen. Niet rennen, maar in elk geval verdedigen.

In de eerste helft hadden we wind mee, en ging het ons ook voor de wind. Met vrouw en macht verdedigden we ons. Aan het einde van de eerste helft had HMC 2 doelpunten gemaakt en via Marjon ging de allerlaatste bal ook in de goal. Omdat Ester, Tasha, Marit het doel wél wisten te vinden, konden we relaxed de rust in: een voorsprong van 10-3. Dat hadden we in onze stoutste dromen niet durven geloven.

We spraken af dat we het in de 2e helft rustig aan zouden doen. Zij zouden wel op de break willen (terecht in hun geval). Dat lukte ze een paar keer, maar in 1 enkele keer viel daaruit een doelpunt. De vermoeidheid sloeg aan alle kanten toe: we kregen de ballen niet meer in de goal en verdedigend lieten we ook steekjes vallen. Door de comfortabele voorsprong in de rust, kon dat ook. Gewoon rustig opbouwen, kans afwachten. Daardoor wisten Ester, Tasha, Angelique en Sophie (!) te scoren. HMC kon in de 2e helft iets beter het net vinden, maar met nog een paar minuten te gaan (dat luid en duidelijk door coach Lieke werd doorgegeven) hielden we de voorsprong vast. We stapten met opgeheven hoofd van het veld af! Jammer genoeg gingen de ballen van Daan er niet in, anders had iedereen ook met een doelpunt bijgedragen aan deze wedstrijd.

Dit klusje hebben we met z'n allen, door goed samenspel, gezamenlijk knokken, geklaard. En het schijnt dat we daarmee ons kampioenschap veilig gesteld hebben! Ik ben er trots op!