Winst!

We vertrokken op tijd naar Berkel-Enschot, want we calculeren een kopje koffie voor de wedstrijd in. De kantine bleek nog dicht, dus ineens hadden we extra tijd voor de voorbereiding. Debuterend invalcoach Marjon (want licht geblesseerd) had de beginopstelling klaar. En een mini, mini, peptalkje.

De wedstrijd begon. Na een aantal mooie aanvallen stonden we met 2-0 voor, dankzij Tasha en Ester. We verslapten in de verdediging waardoor White Demons op gelijke hoogte kwam. Debbie verschafte ons weer de voorsprong, maar we kregen ook weer een penalty tegen: 3-3. Daarna volgden ballen op paal en lat (die oefening hadden we vorige week op de training gehad, maar dat hadden we nu niet meer hoeven te doen). White Demons wist wel te scoren en kwam op een kleine voorsprong: 5-3. Tijd voor een geheim wapen: Kim. Kim vocht behoorlijk voor de bal en dat gaf ons weer wat vuur. Annemiek en Debbie brachten ons weer op gelijke hoogte: 5-5. Opnieuw scoorden White Demons, daarna Debbie en nog eenmaal White Demons. Rust. 7-6.

In de rust vonden we allemaal dat we paal en lat nu voldoende geraakt hadden dat er verdedigend een tikkeltje meer felheid in gebracht moet worden. Jacqueline gaf een rondje Dextro weg, misschien kon dat voor de benodigde peper in onze … zorgen.

Na de rust brengt Suus ons weer op gelijke hoogte. Miriam liep nog een fantastische break, maar kon dat helaas niet verzilveren. Een doelpunt en penalty van White Demons zorgden dat we weer tegen een achterstand aan keken: 9-7. Er volgden 3 penalty’s voor ons, 2 verzilverd door Suus en tussendoor 1 op de paal door Debbie (die verdomde paal ook). We gingen het slot van de wedstrijd in. White Demons scoorde 10-9, maar dat werd vrijwel meteen beantwoord door Ester en Suus, dus we stonden weer op voorsprong: 10-11. Nog eenmaal scoorde White Demons, beantwoord door opnieuw Ester: 11-12. De laatste minuut ging in. We bouwden rustig op, verloren de bal, hielden het verdedigend dicht, probeerde Kelly nog een Tess Westertje (maar de bal haalde de goals van White Demons niet en bovendien stond hun keeper er ook nog gewoon in), dus nog een keer verdedigen. En daar was het verlossende eindsignaal: 11-12 gewonnen! Gewonnen van de nummer 1. Die nog geen wedstrijd verloren had.

Dat moest gevierd worden. En gelukkig was de kantine nu wel open.