Columns

Binnenkomer 10-01-2015

Keepersvak: een mooi vak


Ik las afgelopen week een interview met Jasper Cillessen, keeper van Ajax en Oranje, die afgelopen jaar een enorme sprong maakte. Begon hij vorig seizoen nog onder de lat bij de jeugd van Ajax, in no time kwam hij bij het eerste team en werd daarna zelfs eerste keeper van het Nederlands elftal. Legendarisch is natuurlijk de kwartfinale, waarin hij vlak voor de strafschoppenseries werd gewisseld. Toen, boos over de wissel, maar later brak hij zowat het sprintrecord om Tim te feliciteren.

Mijn keeperscarrière is in twee delen gelopen. In mijn eerste handbaldagen (zeg maar C-jeugd) stond ik onder de lat. Ik vond het leuk en vroeg aan sinterklaas een écht keepersshirt en keepershandschoenen. Trots stond ik in mijn nieuwe outfit in het doel. Omdat ik nogal stil stond, riep mijn coach dat ik meer moest bewegen. Dus continue bewegend en springend stond ik daar, zelfs toen mijn team in de aanval was. Moe vroeg ik aan de coach of ik alsjeblieft even mocht stoppen.

Het keepersshirt werd te klein, de handschoenen raakten versleten en ik koos voor een nieuwe sportcarrière: judo. Ik vond het leuk, maar het bleek voor mij, een té individuele sport. Tennis leek veel beter. Ook die opvlieging duurde kort, handballen was toch meer mijn ding. Ik kwam in het veld, werd hoekspeler en was fanatiek. Een hele mooie, sportieve en gezellige tijd had ik bij de A-jeugd.

Bij de senioren pakte ik, een beetje noodgedwongen, de keepershandschoenen uit de wilgen. Het is net als met fietsen en schaatsen: je verleert het niet. Ik kreeg ook keeperstraining. De spierpijn die ik daarvan had, keer op keer, mijn hemel, ik kwam er achter dat ik spieren in mijn lijf had waarvan ik het bestaan niet wist. Maar goed, ik keepte weer.

Het eerste dieptepunt werd een feit: uit naar ODI in Haaren. Die uitgerekend tegen ons kampioen konden worden. Dus volle tribunes. Met een hoempapaband. Die bij elk doelpunt bliezen. En het werd 30-2. Tadaah, tadaah, tadaah. Ik denk dat ik daar met de staart tussen de benen, ongedouched, vlug de auto ben in gesprongen en weg. Weg van ODI. Weg van dat kampioenschap.

Maar ook een hoogtepunt(je) kwam. Tegen Blauw Wit voor de beker ging het de hele wedstrijd gelijk op. Eindstand na reguliere speeltijd was 6-6, ik weet het: het is geen handbaluitslag, maar dat doet er nu even niet toe. Afijn, verlenging. En het werd 8-8. En dat betekende penalties. Aangezien Tim Krul niet bij mij op de bank zat, bleef ik in de penalty serie onder de lat. Wat was dat spannend! Jammer genoeg weet ik niet meer hoe het is geëindigd, maar ik weet dat ik er een paar heb gestopt. En volgens mij hebben we de wedstrijd ook gewonnen.

Zover als Jasper ben ik never nooit niet gekomen. Misschien ben ik 1 keer aan de bar gevraagd om bij een andere vereniging te komen keepen, maar daar is het zeker bij gebleven. Maar keepen blijft een mooi vak. En ik denk dat Jasper dat ook vindt.
 


Handbalvereniging Avanti

 
Buitenvelden
De Schakel
Torenstraat 146
5151 JR Drunen
Routebeschrijving
Sporthal
De Dillenburcht
Tinie de Munnikstraat 5
5151 VW Drunen
Routebeschrijving

 
Zoeken op site
Terug naar boven