Misschien is het jullie bekend, misschien ook niet, maar ik hou van muziek. Vroeger al stond ik als tiener bij Lombarts in de winkel te smullen bij alle singles en LP’s. En standaard ging het A4’tje met de Top40 mee. En zat ik voor de radio op te letten wanneer hét nummer voorbij kwam, wat ik op een cassettebandje opnam, stilletjes hopend dat de DJ er niet doorheen zou praten.
 
Massa’s cassettebandjes had ik, maar bij de laatste verhuizing heb ik die op een paar na, allemaal weggegooid. De cassettespeler deed het toch niet goed meer en toen ook in de auto de radio cassette verdween, was er helemaal geen reden meer om de bandjes te bewaren. Tenslotte was de walkman ook al vervangen door een discman.
 
Lombarts bestond inmiddels ook al niet meer, de tweede muziekwinkel Foeks was verhuisd en daarna ook gesloten, dus stond ik voortaan CD’s en CD-singles te luisteren en te kopen bij Ad van Heeswijk. Het mooie was dat ik redelijk dezelfde smaak als Ad had, dus hij gaf ook nog goeie en mooie tips. Ondertussen breidde de verzameling steeds verder uit. Ik vond CD’s die ik ooit als LP had gekocht, dus van lieverlee was ook de platenspeler niet meer nodig. Inderdaad, die had het ook begeven, dus ik luisterde alleen nog CD’s. Aan de radio gekluisterd om op te nemen, was ook niet meer nodig, ik vond de liedjes via internet en YouTube. De LP’s en singles verdwenen in een doos naar de zolder. Daar heb ik nog geen afstand van gedaan.
 
En na de laatste opknapbeurt van de woonkamer werden ook de CD’s naar een andere kamer verhuisd. Het waren er behoorlijk wat, dus nam ook zoveel plaats in beslag. En stoffen was ook niet mijn grootste hobby. Bovendien had ik toch niet zoveel tijd meer om CD’s te luisteren. De discman was ook al vervangen door een MP3-speler. En de auto is inmiddels ook op de sloop beland.
 
En nu? Nu heb ik Spotify ontdekt. Ik dacht eerst dat het niets voor mij was. Maar ik ging het proberen: een abonnement afgesloten en als ik het na de eerste maand toch niet meer wilde, kon ik het zo opzeggen. Ik kan je nu vertellen: dat gebeurt niet. Wat een genot. Ik hoor op een gegeven moment Simple Minds, ik zoek ze in Spotify, vind die steengoeie CD Once upon a time. En dan: de gouden knop: vergelijkbare artiesten. Lang verloren gewaande artiesten en liedjes kom ik weer tegen. Ik klik van de ene artiest naar de andere en heb in no-time een afspeellijst van 70 liedjes gevormd. Fan-tas-tisch.
 
En dan volgt een ander lied op de radio. Ik ben vergeten wie het zijn en hoe het lied heet. Ik gebruik Shazam en Shazam vraagt mij of ik die aan Spotify wil toevoegen. JA. Woehoe. Ik ben in de wolken. Ondertussen zie ik diezelfde afspeellijst op mijn computer. Wat een gemak! Ja hoor, ik voel me gewoon weer die tiener die bij Lombarts tussen de LP’s stond te zoeken. En die zo blij als een kind met die ene LP/CD de winkel uitliep om vervolgens thuis lekker hard met de koptelefoon mee stond te blèren. Die LP- en CD-verzameling blijft voor de nostalgie, maar zal niet meer nodig zijn in dit digitale tijdperk.